Onlangs schreef ik voor BG magazine een column over wat te doen met mensen die niet willen of durven te beeldschermbellen.
Moeten we hen onze manier opdringen, omdat wij denken dat het goed is dat zij uit hun ‘isolement’ komen en dat online communiceren een goede manier is om dat te doen? Of zou een open en geïnteresseerde houding, gebaseerd op gelijkwaardigheid, beter op zijn plaats zijn?
Ik geef je in dit column een aantal manieren mee om tegen deze vraag aan te kijken.
