In mijn loopbaan als teamcoach heb ik veel geleerd van een fout die ik maakte. Ik deel graag mijn blunder en wat ik daarvan leerde en ik hoop dat het jou inspireert om eens met een andere bril naar je eigen en andermans fouten te kijken.
Te weinig tijd gepland
Ik kreeg jaren geleden een vraag van een organisatie die een roerig jaar achter de rug had. Ze hadden een reorganisatie achter de rug en dat was niet goed verlopen. Ze wilden een doorstart maken en een avond organiseren om schoon schip te maken: zeggen wat gezegd moest worden en elkaar adviezen meegeven voor de nieuwe organisatie. Deep Democracy leek hen en mij een goede methode om in te zetten.
Ze wilden één avond eraan besteden, sommige deelnemers waren alweer werkzaam in andere organisaties, of zaten in een loopbaantraject en er was veel gebeurd, men wilde het afronden, heel begrijpelijk. Op mijn repliek dat één avond echt te weinig tijd was en mijn voorstel om twee dagdelen te plannen werd niet ingegaan. Dus ik hield het bij de mogelijkheid om nog een tweede avond te plannen. Eén avond bleek naderhand inderdaad te kort om dit complexe proces goed te doorlopen. En er werd geen tweede avond gepland.
Hier heb ik veel van geleerd
- Ik plan nu altijd ruim, liever teveel dan te weinig tijd. Ik geef dan aan dat als we de extra bijeenkomst die we gepland hebben niet nodig hebben, het team zelf met de uitkomsten aan de slag kan of de bijenkomst kan cancelen. Uiteraard breng ik alleen de daadwerkelijk gewerkte tijd in rekening. En ik hou tegenwoordig voet bij stuk.
- Ook heb ik geleerd dat fouten maken fantastisch is. Waarom? Ik vergeet dit noot meer, hoef er zelfs niet meer bewust bij stil te staan.
- Ik ben anders gaan kijken naar het maken van fouten. Ik was altijd erg perfectionistisch. Dit heeft zijn goede kanten maar ook zijn lastige kanten, voor mezelf en voor anderen. Ik heb mijn mindset veranderd als het gaat om fouten maken: in plaats van te denken: ’O, wat erg dat ik deze fout heb gemaakt, wat stom en onvergeeflijk,’ etc. denk ik nu: ‘Ik heb een manier gevonden die niet werkt. Dat brengt me verder op de weg om uit te vinden hoe het wel werkt’. Dat maakt fouten maken lichter en zelfs interessant. Het is een kijken vanuit nieuwsgierigheid en ontdekken, in plaats van jezelf op je kop geven of angstig te zijn voor de gevolgen.
Uiteraard zijn er fouten die je beter niet maakt (als het gaat om leven en dood bijvoorbeeld) en natuurlijk moet je verantwoordelijkheid nemen voor fouten die je maakt. Maar kijken op deze manier maakt je innovatiever, speelser, creatiever en open om te leren.
Herkenbaar, na een onhandige zet kan er een stemmetje in je hoofd blijven hangen. Ik probeer de “fout” als andere interpretatie van het onderwerp voor mijzelf te zien. Hierna erover in gesprek gaan geeft mij ruimte om verder te leren.
Ja, luisteren naar stemmetjes die blijven hangen, mooi om daarvan te leren met compassie voor jezelf. Dank je voor het delen en het inspireren van anderen hiermee Anita!