Gastblog van Louise Boelens
Louise Boelens is een ervaren (team)coach, mediator en dialoogbegeleider. Zij is onder andere sociaal psycholoog en Deep Democracy Practitioner.
Schrijven is vaak onderdeel van haar werk. Zo schreef ze voor Trouw de rubriek ‘Bureau Boelens voor uw problemen op de werkvloer’.
Louise Boelens werkt vanuit Bureau Boelens zelfstandig en in samenwerking met collega’s.
Onlangs kwam een journalist van BNR bij mij om te spreken over werkgeluk. Connor was zijn naam. In zijn serie gaat hij op onderzoek uit naar aanleiding van eigen ervaringen en van de mensen om hem heen. Hij vertelde dat hij het doorgaans zeer naar zijn zin heeft op het werk en dat de leuke collega’s daar een grote rol in hebben. Maar soms drijft er een wolkje en dat komt door jaloerse gevoelens zo vertelde hij. Een collega had promotie gemaakt en eigenlijk was dat helemaal geen probleem want Connor zelf ambieerde die functie helemaal niet! En toch kon hij het ergens niet zetten. Hij vroeg zich af hoe dit kán en hoe ermee om te gaan. Hoe kan ik dan weer werkgeluk ervaren?
Waarom zijn we jaloers?
Jaloezie is een zeer herkenbare, menselijke emotie. Zeker na de vakantie hoor je jaloersmakende verhalen. De één heeft nog mooiere landen bezocht, of nog spannender dingen beleefd dan de ander. Jaloezie, we maken er ook een beetje gebruik van. We profileren onszelf graag net iets mooier of beter dan de werkelijkheid is. Waarom doen we dat en wat doet het met ons?
De jaloezie van deze journalist hangt samen met wat je kunt noemen sociale vergelijking. Als mens zijn we ook een soort groepsdier. Instincten en intuïties zijn nog steeds actief. Jezelf vergelijken met anderen – vooral met mensen die vergelijkbaar zijn, en mensen uit ‘jouw’ groep – heeft onder andere als functie om je plek in de sociale rangorde te onderzoeken en veilig te stellen: waar zit ik in de pikorde, hoor ik er nog bij, kan ik blijven zitten op de apenrots, is het nog veilig? Jaloezie is een wake up call die je helpt om je sociale leven op orde te houden.
Een dergelijke jaloezie is menselijk, het gebeurt automatisch en is niet per sé iets om je zorgen over te maken. Een aspect ervan is wel dat we het er zelden over hebben. We komen er niet voor uit. Een potje vechten als we jaloers zijn, kan alleen in onze fantasie. In onze cultuur is het eerder iets om je voor te schamen.
En de een heeft er meer last van dan de ander. Behoorlijk veel mensen trekken zich sowieso veel aan van de dingen die om hen heen gebeuren en wat anderen van hen vinden. Jaloers zijn is dan een aanleiding om jezelf de put in te praten. Bedenk echter dat het net zo werkt als bij eczeem: hoe harder je wrijft, des te erger wordt het.
5 tips voor het (her)vinden van werkgeluk
Hoe kun je weer terugkeren naar een meer tevreden en blij gevoel op je werk? Een beetje discipline zal helpen. Schud je los uit het jaloerse gevoel, stap even buiten jezelf en maak contact met anderen. Bedenk dat iedereen dit kent, probeer het weg te laten ebben.
Een paar tips:
- Achterhaal waarom je jaloers bent en wat dat over jou zegt en wat over de ander. Doe vooral iets met het eerste.
- Geef je zelf de ruimte om je jaloezie van je af te schreeuwen of te schrijven, maar doe het zonder de ander.
- Gun de ander dat hij of zij die promotie krijgt. Wie een ander iets gunt, zal zelf oogsten.
- Bedenk: (niet-cynische) (zelf)humor en (zelf)spot maken jaloezie lichter.
- Voel je medeverantwoordelijk voor een positieve werksfeer. Daarin ebt jaloezie ook gemakkelijker weg.
Beluister het item van Connor Clerx hier.
